Op vrijdag 27 mei 2011 was het vanaf 8.00 uur al een drukte van belang rondom ’t Achterom. Het Nijverdals Mannenkoor gaat op concertreis en de 2 bussen worden geladen. Als alles is ingepakt vertrekken de bussen om 8.30 richting de Duitse grens. Onderweg sluiten Johan en Ina Smit en Adrie Boerrigter met hun auto (ook wel bus 3 genoemd) zich bij ons aan (“bus 3” ging met name mee om eventuele calamiteiten soepel te kunnen opvangen). In Enschede worden onze dirigent, Henk Swart, en zijn partner, Jean Copland, opgepikt en dan wordt koers gezet richting Münster/Dortmund.

Na een tussenstop kwamen we om ca. 14.00 uur aan bij ons hotel in Rotenburg an der Fulda. De organisatie had uitgepakt. Göbels Hotel Rodenberg, een 4-sterrenhotel met alles er op en er aan met een prachtig uitzicht over de stad en omgeving. Zoals de meeste Nijverdallers opmerkten: niks om over te klagen, nou dan moet het wel erg goed zijn.

Nadat we ons op de kamers geïnstalleerd hadden en wat opgefrist waren, was er korte tijd om het terras en de bar op te zoeken. Om 16.30 uur stond het buffet al gereed. Ook daar was van ieders gading en ruim voldoende aanwezig.

Heel jammer was het bericht dat onze 1e tenor Adrie Boerrigter tijdens het diner ontving, zijn vriendin Tiny was in haar woonplaats Hengelo gevallen en had zeer waarschijnlijk haar heup gebroken. Heel begrijpelijk wilde Adrie zo snel mogelijk naar Hengelo toe om Tiny tot steun te zijn.

En dan komt “bus 3” in actie. Johan Smit, als bekend draait hij zijn hand daar niet voor om, heeft Adrie nog diezelfde vrijdagavond naar Hengelo gebracht en was de volgende morgen om 8.30 uur al weer terug voor het ontbijt, chapeau.
Tiny is ondertussen geopereerd aan haar gebroken heup en zal wellicht deze week naar huis kunnen. Wel zal er een intensieve revalidatie volgen van enkele maanden. Maar gelukkig is Adrie stand-by. Van harte beterschap gewenst.

De zangers hezen zich na het buffet in hun zangkostuum met het nieuwe rode overhemd en dito bijpassende stropdas. Volgens de meeste partners zagen we er goed, sommigen zeiden zelfs “beeldig”, uit en dat geeft zelfvertrouwen.
Op 18.15 vervoerden de bussen ons naar het Altcentrum direct naast de Jacobikirche aan het Marktplein in Rotenburg. In de Jacobikirche heeft het NMK samen met de Männergesangverein Braach 1899 vanaf 19.00 uur een concert gegeven. Braach is een dorp direct naast Rotenburg gelegen en de organisatie van het NMK heeft via internet contact gekregen met het mannenkoor uit Braach en dat resulteerde in ons gezamenlijk optreden. Männergesangverein Braach 1899 bestaat uit ca. 20 zangers en zingt in hoofdzaak liederen in de Duitse traditie.

Het Nijverdals Mannenkoor verzorgde het eerste deel van het concert met o.a. de zangstukken Love me Tender, My heart’s in the Highlands en Edelweis.
In het tweede deel van de avond bracht het mannenkoor uit Braach o.a. naar voren: Griechischer Wein, het Chiantilied en Amazing Grace. Opieuw het NMK vertolkte in “Teil 3” naast andere nummers het met extra applaus gewaardeerde Down by the Riverside (met onze Leo als solist), een compilatie Seashanties, Zeig mir den Platz en Ritters Abscheid.
Als slot zongen de beide koren gezamenlijk Das Morgenrot van Robert Pracht. De optredens werden door het aanwezige publiek erg gewaardeerd.

De avond werd afgesloten in het hotel met vooral een drankje in een bijzonder plezierige sfeer. Ook een aantal zangers uit Braach waren naar Hotel Rodenberg getogen en met elkaar werd er wat afgezongen. En zo als vaak wordt gezegd, het bleef nog lang gezellig.

Op zaterdag 28 mei kregen de mannen met hun partners en andere getrouwen gelegenheid om op eigen initiatief wat te ondernemen. De bussen hebben ons om 10.15 uur afgezet bij de Jacobikirche en van daaruit konden we ons zelf tot 12.30 uur verpozen. De Altstadt van Rotenburg heeft een aantal bezienswaardigheden en gelukkig ook veel terrassen. Er werd wat af gefotografeerd. Kortom, voor elk wat wils.

Daarna wachtte ons om 13.00 uur in de Biergarten Hof Hafermas in Braach de lunch. U kent het wel, een aantal lange tafels en brood en bratwurst in overvloed. Ook was er gelegenheid de nabij gelegen Kuckucksmarkt ( een soort braderie op een groot grasveld ) te bezoeken. Lekker ontspannen.
Met begeleiding van een tweetal plaatselijke gidsen werd vervolgens met de bussen een rondrit door de omgeving gemaakt. Rotenburg an der Fulda heeft een omgeving die lijkt op die van het Sauerland. Veel hoogteverschillen met mooie doorkijken en vergezichten. Een heel mooie rit. In de Kur- und Festspielstadt Bad Hersfeld hebben we een tussenstop gemaakt.

Aldaar hebben we de grootste Romaanse kerkruïne van Europa bekeken. Voor de ingang van het monumentale gebouw ( waar veel grote zangstukken worden opgevoerd ) heeft het NMK een gevoelig Russisch-Orthodox zangnummer ( Tièbiè Poièm ) ten gehore gebracht. Dat klonk zodanig dat een zangrepetitie, die toevallig in de kerkruïne werd gehouden, spontaan werd onderbroken. Of was dat toeval?
Ook in Bad Hersfeld toonde het Nijverdals Mannenkoor haar sociale gezicht. De plaatselijke middenstands- en horecazaken werden met bezoeken vereerd.

Op zaterdagavond werd er, na opnieuw weer een uitermate goed verzorgd buffet, de jaarlijkse noem het Bonte Avond van de zangers en overige reisgenoten gehouden.

De algehele leiding van de avond was in handen van ceremoniemeester Leo Kleinjan. Met vaart en elan leidde Leo ons door de avond. Elke partij vertoonde zijn kunsten, waarbij de ene presentatie wat meer bleef hangen dan de andere. Vele talenten werden aangesproken. Het leeuwendeel werd toch wel ingebracht door Mannie Smit. Hij voorzag andere partijen van teksten en rijmerijen en verzorgde ook de presentatie van de baritons. Samen met Smit Jr. liet hij weten wat het is om een “verborgen” of was het nu een “verloren” zoon te hebben. Zijn gedichtbundel “In het Groene Dal, in het Stille Dal” bracht sommige aanwezigen tot tranen, maar niet van ontroering.

Zonder anderen tekort te doen was het hoogtepunt van de avond de voorstelling van de 1e tenoren. Zij brachten op een bijzondere wijze een aantal nummers van Mary Servaes (Zangeres zonder Naam) tot leven. Alleen al de opkomst leidde tot hilariteit. Mary (Jan van Aartsen) zelf was nog niet genezen van haar ongelijke beenlengte maar bleef ondanks deze handicap erg goed op toon en mimiek. De back-vocals waren in handen van de dames Fred van Agthoven en Jan Schwarte. Ook zij waren bijzonder op dreef in met name de diverse wulpse danspasjes. Maar het klapstuk van de avond was toch wel onze eigen (Wim Bosboom) Hoes. Regisseuse Hella Schwarte was er achter gekomen dat Wim in de verte nog familie is van Johnnie Hoes en maakte daar handig gebruik van. Zowel op de accordeon met ook draaiorgel-bediening als op de trompet stal “Wim Hoes” de harten van de toeschouwers. Een meesterlijke opvoering van het viertal, waarbij de hand van Hella duidelijk zichtbaar was. Heel logisch dat koormeester Cees Bramer, snel als hij is, als eerste “Wim Bosboom” Hoes een handtekening wist te ontfutselen. Gelukkig zijn de opvoeringen op beeld vastgelegd.

Op zondag 29 mei moesten al weer redelijk vroeg de koffers worden ingeladen om op tijd, 9.15 uur, bij de Stiftskirche in Rotenburg te kunnen zijn. Na het inzingen heeft het NMK mogen meewerken aan de Gottesdienst in genoemde kerk vanaf 10.00 uur.

De door het koor gezongen Mis van Gounod liep als een rode draad door de dienst en werd aaneengesproken door de voorganger Pastor Herr Altmüller. Na afloop van de dienst volgden er nog een zestal zangnummers als All through the nigth, I Wish I had given him more en Hallelujah. De kerkbezoekers reageerden bijzonder enthousiast en met name de toegift, het Tièbè Poièm, leidde zelfs tot het bij sommigen wegpinken van een traan. En zonder overdrijving dient gezegd te worden dat de zangers op dreef waren. Met veel gevoel en klasse geleid door dirigent Henk Swart en pianist Joshua Joseph kwamen we volgens deze beschouwer uitstekend voor de dag. Een fijn gevoel voor de zangtoekomst van het NMK.

Na een kop koffie in een plaatselijk logement zijn we om 12.30 uur vanuit Rotenburg vertrokken richting Nederland. Met een korte tussenstop bij een Raststätte voerden de 2 bekwame chauffeurs, Willem en Daniël van Schepers Tours, ons naar het Restaurant Saksenstal Gerrit in Overdinkel. Daar wachtte ons andermaal een zeer smakelijk op de tafel gepresenteerd diner afgesloten met het zingen van He’s the lilly, waarbij in ieder geval solist Mannie prima op toon bleef.
Omstreeks 20.00 uur waren wij terug in het ons vertrouwde Nijverdal.

Samengevat kunnen wij met elkaar terugzien op een bijzonder en fijn weekend, waarbij vele (zang)vriendschappen zijn ontstaan en/of aangehaald. Er werd nogal eens opgemerkt dat het Nijverdals Mannenkoor weer een echte vriendenclub is geworden en dat bleek ook duidelijk uit de “warmte” waarmee afscheid van elkaar werd genomen.

Er zijn al veel namen genoemd, ook tijdens de reis, maar wat als:
Johan, Cees en Jan deze concertreis niet met zo veel kundigheid, precisie en inzet hadden georganiseerd. Een heel grote pluim voor deze drie mannen.

Het Nijverdals Mannenkoor: Daar staan wij voor, daar gaan wij voor.